Uzun zamandır hiç bu kadar etkili bir dram izlememiştim. İnsanın içini etkileyen, film bittiğinde bile dakikalarca oturduğunuz yerde kendinize gelmenizi bekliyorsunuz. Filmden içinize işleyecek birkaç alıntı vermek istiyorum.
- “Fikirler, ancak onları savunan birileri varsa hayatta kalır.”
- “bir artı bir hiç bir eder mi, jeanne?” : bu sözü duyduktan sonra ilk olarak tam anlayamadım, belkide anlamak istemedim bilmiyorum fakat sonraki sahnedeki tepkilerden dolayı filmin sonuna kadar içimde bir burukluk oluştu, artık sessizlik hakimdi filme.
Filmde bir o kadar militarist ve dini öğeler mevcut ki bu acıyı daha artırıyor. O dönemde, Lübnan’daki iç savaşı çarpıcı bir şekilde gözler önüne seren, o dönemi araştırmaya teşvik edip gerçeklerle yüzleşmemizi sağlayan bir film.. Son olarak; bu filmi izleyin ki gerçek savaşı görün, bu filmi izlemeyin ki, içinizdeki umut bir kez daha ölmesin…
